หัดเดินลำพังถ้าหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Shopd2]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากแค่นั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกจากมือมากเพียงแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เนื่องจาก เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่ว่าเมื่อร้องจนกระทั่งหนำใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเท่าใดเพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ จึงอย่ า ไปคาดหมายว่าจะมีคนไหนกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขแม้ใครคนหนึ่งไร้ค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จะต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปพรรณสัณฐาน

ต้องศึกษาที่จะชื่นชอบคนที่ความสามารถ รวมทั้งถ้าเกิดคุณมีความคิดว่าตนเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้อกน้อยใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนผู้อื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นผู้ที่รักแล้วก็หวังดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เนื่องจากทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาวิธีการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อเจ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆมิได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

ปลายทาง อย่ า ให้คนใดกันผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง