การวินิจฉัย โรคไอกรน

[MhooDang]

 โรค ไอกรน เป็น โรคติดเชื้อ  ที่  มักเกิดในเด็กเล็ก  แต่ก็สามารถ เกิดในผู้ใหญ่  ได้เช่นกัน  เชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค  คือ  เชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่ง ซึ่ง  ติดต่อผ่านการไอหรือจาม



 อาการที่สังเกตเห็นได้ในผู้ป่วย ไอกรน มักเริ่มต้นด้วย ไข้ต่ำ ๆ  เช่น น้ำมูกไหล  แต่  เปลี่ยนไปเป็นอาการที่หนักขึ้น โดย  ไอจนหยุดหายใจชั่วคราว และ  มีลักษณะเสียงดังตอนหายใจเข้า หลังจากการไอ  หากไม่ได้รับการรักษา  อาจ  ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อชีวิต เช่น  สมองอักเสบ



การวินิจฉัย โรคไอกรน  มัก  ใช้การตรวจร่างกายและประวัติผู้ป่วย  และ  การเพาะเชื้อแบคทีเรีย จาก  ตัวอย่างจากทางเดินหายใจ  วิธีการดูแลผู้ป่วยไอกรน  การให้ยาเช่น Azithromycin หรือ Erythromycin เพื่อ  หยุดการแพร่เชื้อ  และ การดูแลแบบประคับประคอง



 การหลีกเลี่ยงโรคไอกรน  ต้องได้รับวัคซีนในวัยเด็ก ซึ่ง ช่วยป้องกันโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ  วัคซีน ควรได้รับตามกำหนด  เช่น  พร้อมวัคซีนกระตุ้นในผู้ใหญ่ นอกจากนี้  การล้างมือบ่อย ๆ  ช่วยลดโอกาสติดเชื้อ



ไอกรน   มีอาการที่คล้ายไข้หวัดในช่วงแรก แต่ สามารถเป็นอันตรายได้  โดยเฉพาะใน  กลุ่มเสี่ยงที่อายุน้อย  ดังนั้น การป้องกันด้วยวัคซีน   ช่วยลดการแพร่กระจายและความรุนแรงของโรคได้