เห ตุุผลที่ไม่ควรยื้อคนหมดใจแล้ว

[PostDD]

ก่อนจะยื้อใครบางคนไว้อย ากให้ลองอ่ า น

เคยคิดที่จะรักษาความเชื่อมโยงต่างๆไว้ กระทั่งท้ายที่สุดก็ยอมปล่อยไป เพราะเหตุว่ามันอาจจะมีแต่เราที่อย ากให้รักษาทุกอย่ างเหมือนเดิม

"ในขณะ ที่เราพย าย ามทำให้ รักคราวนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็พย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อให้รักคราวนี้มันจบลงด้วยเหมือนกัน"


‪ความข้องเกี่ยวที่สวนกัน มันก็เปรียบเหมือน เชือก ที่ต่างข้างก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ "คนที่ยังรักอยู่"


ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น "ผู้ที่พร้อมจะไป" เพราะว่าทุกคนมีเห ตุผล ที่จะดึงมันก็เลยก่อให้เกิดการประลอง

‬ ‪หลายคนคงจะคิดซินะว่า ผู้ใดกันแน่ที่ดึงเชือกเข้ามาตนเองได้มากทุกที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ

ถูกผู้ที่ชนะคนคือที่ดึงเชือกเข้าพบตนเองได้มากที่สุด ซึ่งก็คือผู้ที่พย าย ามทำตามเห ตุๆผลตัวเองได้

แต่ว่าอย่ าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึงมันมีอีกทั้งเ ลื อ ดและก็แผลจากดึงสิ่งที่เราทำ

‪ประเด็นนี้สอนให้รู้ว่า มันไม่จำเป็นหรอกว่าเราจะเลิกร้างเพราะอะไร ถ้าหากการที่เรายังยื้อคนๆหนึ่งที่หมดใจ

ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาอาจจะเจ็ บกว่าการปล่อยเขาไป เพราะฉะนั้น


เจ็ บครั้งเดียวแล้วจบ ดียิ่งกว่าจบเรื่อยไม่จบสักครั้ง เชื่อเถอะ "รักคนหมดใจ" มันปราศจากความสุขหรอก‬


เห ตุๆที่คนเคยรักกัน คบกันมาหลายปี เมื่อทิ้งกันไป เพราะเหตุใดจึงหมดสายสัมพันธ์เร็วปานนั้น!

เคยมีคนถามคำถามว่า อย ากรู้จังทำไมคนเคยรักกัน คบค้าสมาคมกันมานานนับเป็นเวลาหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป

ทำไมก็เลยหมดเยื่อใยเร็วปานนั้นไม่คิดถึงอดีตกาลที่รวมฝ่าฟันมาเลยหรือ?

คำตอบก็คือ

ถ้าเกิดคนธรรมดาทั่วๆไป ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากยิ่งกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีพวกเราเสมอ

โน่นทำให้เขาเห็นค่ากระทั่งจะมีตอนนี้ แม้ว่าจะเบื่อ อารมณ์เสียเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตกาลที่คอยเฝ้านึกถึง

ทำให้ไม่จากไปไหนแต่ว่าถ้าหากผู้ที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยโดยทันที นั่นก็เพราะว่าเขามีความเ ล วในใจอยู่มาก

เป็นชนิดอ่อนแอทางใจต้องการหนีไปให้พ้นๆจากภาวะที่เป็นอยู่

ไม่ได้อยากต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้างว่าทุกข์ทรมานแสนสาหัสจากผลของการปฏิบัติของเขามากมายเพียงใด

ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยเป็น

เขาไม่เคยรักเราหรอก คนอย่างงี้เขารักตนเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกคนที่รักเขา

หรือก็คือ...

เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเราและไม่เห็นทางที่จะไปและก็ใช้ชีวิตอยู่กับพวกเราได้

เขาจึงไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร หากแม้บางทีมีลูกสอง สาม ไม่ถามถึง ไม่ส่งเสี ยก็มองเห็นได้หลายครั้ง


แล้วก็มักหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองเกื้อหนุนให้ตัวเองผิดลดน้อยลงด้วยการโยนความผิดพลาดให้พวกเราก็ได้

คนแบบนี้จำเป็นต้องปล่อยไปมากยิ่งกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เนื่องจากว่าเขาไม่ได้คู่ควรกับพวกเราแม้แต่น้อย

มันบางทีก็อาจจะโชคดีกับเราก็ได้เพราะพวกเราได้มองเห็นตัวตนที่จริงจริงของเขา แม้อดีตกาลจะร่วมสร้างต่อสู้

อุปสรรคปัญหา แต่ว่าพอเพียงเขามั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน

"ชีวิตผู้คนหากทำความดีมากพอย่อมได้รับประทานผลเงาะ ถ้ามีความดีไม่เพียงพอย่อมได้กินแต่ว่าเปลือกของเงาะ"

อย่ างไหนรสมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ

มนุษย์เราทุกวันนี้หลงเปลือก หลงรูปเสี ยกระทั่งลืมจิตใจ ความดี ใครเลือกอย่ างไหนก็จะได้อย่ างนั้น

ผู้ที่ไม่ดี ไม่มีทางอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเพราะเหตุว่าศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว

เก็บความรักของเรามารักตัวเองและครอบครัวดีมากกว่าแล้ววันหนึ่งพวกเราจะขอบคุณมากเขาที่ทิ้งไป
คนหมดใจ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13148/